Een buitengewone ceremonie

Ik ben elf jaar als ik voor het eerst een huwelijk meemaak. Mijn grote broer trouwt en ik geniet van wat ik zie in de trouwzaal: de kroonluchter, de statige stoelen, de deftige kleding van de familie. Maar vooral geniet ik van het bruidspaar en de toespraak van de burgemeester, die het huwelijk voltrekt. ‘Dan verklaar ik, als Buitengewoon Ambtenaar van de Burgerlijke Stand dat het huwelijk is voltrokken.’ Die woorden maken diepe indruk op me. Ik besluit ter plekke dat ik later ook BABS word. En later is nu.

Als BABS wil ik weten wie jullie zijn, hoe jullie elkaar hebben leren kennen? Wie heeft wie ten huwelijk gevraagd? Hoe, waar en wanneer? Dit komt naar voren tijdens het  kennismakingsgesprek; het liefst bij jullie thuis. Samen bereiden we de huwelijksceremonie voor. Hieruit kan ik een huwelijksspeech distilleren, die aansluit bij jullie persoonlijke wensen. Reik me je trouwpalet met wensen en ik schilder met woorden de tinten die jullie erin hebben aangebracht.

Trouwen betekent een huwelijk aangaan. Je belooft elkaar trouw, geeft elkaar het jawoord. Jullie beloven in die trouwbelofte voor elkaar te zorgen in lief en leed, door dik en door dun. Dat is uniek en dat verdient een mooie en gedenkwaardige ceremonie. Voor jullie, maar ook voor de BABS.

‘Dan verklaar ik, als Buitengewoon Ambtenaar van de Burgerlijke Stand dat het huwelijk is voltrokken’. Met die woorden verbind ik jullie met liefde in de echt.

Met hartelijk huwelijk,

Kathy Korporaal-Huitema